Dit is nu zaterdag, 8 Februarie, en ik heb juist in de parochie van Mariental ‘n opa van 84 jaar gaan begraven, omdat de parochiepriester naar Benin in de Ivoorkust gevlogen is. Elke jaar gaat hij daar met onze Oblate medebroeders de marathon lopen en daar moet je fit en getraind voor zijn.
Onze regentijd is al voor de helft voorbij en gelukkig zijn in de paar laatste dagen weer donderbuien te zien en hier en daar vallen enkele regenbuien. Ik ben donderdag van ‘n vergadering van Keetmanshoop terug gekomen en toen ik bij Gibeon was, nog 60 km voor Mariental, zag ik ‘n mooie donkere lucht in de richting waar Mariental was. Dit werd steeds dreigender, stofstorm en regen en toen begon het te regenen, zoals ik dat nog nooit gezien heb, ook niet in Nederland. De regen viel met bakken uit de lucht en ‘n storm en je kon niets meer zien. Ik reed maar 10 km per uur, want ik wilde niet stilstaan, zodat niet misschien ‘n auto van achter tegen mij aan zou rijden. Binnen ‘n paar minuten was het de ene water links en rechts overal in het veld. Dit was echt ‘n <wolkbreuk>. Dit was zeker 20 tot 30 mm wat daar in ongeveer 10 minuten gevallen is. Daarna werd het minder en de regen hield op, want ik was de bui voorbij en de straat was de laatste 10 km voor Mariental totaal droog. Mariental had weer niets gekregen, maar het veld bij Mariental is toch al groen geworden door de 35 mm op de tweede kerstdag en later net enkele mm, maar het gras en onkruid is zo gewillig om te groeien. Ook in het noorden heeft het op plekken goed geregend. In Windhoek zijn al twee keer auto’s meegesleurd en drie dagen geleden is ‘n man, die juist 87 jaar geworden was, door ‘n rivier meegesleept. Twee vrouwen konden uit de auto uitkomen en in ‘n boom klimmen, maar de man is overleden in het water. De Hardapdam bij Mariental had maar 5 % water meer, maar die heeft ondertussen 14 % water bijgekregen en we zullen weer enkele maanden water in voorraad hebben, zodat we nog geen dorst hoeven te lijden.
In de < Namibian > krant van 4 Februarie 2025 staat, dat Namibia de hoogste werkeloosheid heeft in de wereld: 54,8 %. Nog ‘n biezonderheid is, dat 70 % van de gewone werkende mensen maar net ND 1400.- verdienen per maand. De pensionarissen, vanaf 60 jaar oud, ontvangen ook maar ND 1400,- per maand. De regering wil vanaf April de werkgevers dwingen om per uur ‘n bepaalde som geld te betalen voor bepaalde kategorieën van arbeiders, zodat de lonen ongeveer ND 3000,- tot ND 4500. – zouden gaan worden. Maar dan zal het werkeloossijfer nog hoger worden waarschijnlijk. !!!!
Wij hebben in Keetmanshoop ‘n mooie bijeenkoms gehad van het hele bisdom van Keetmanshoop bij de officiële opening van het Jubileumjaar. Op 23 Januarie zijn alle Oblaten van Frans van Sales al bij elkaar gekomen en op 24 Januarie hebben we samen het feest van Franciskus van Sales gevierd. Twee medebroeders, Br. Roderick en Br. Vivian hebben hun geloftes hernieuwd. In de avond hebben wij ons aangesloten bij de afgevaardigdes voor de Jubileumviering in de grote hoofdparochie en met 8 priesters geholpen om biecht te horen voor de <pelgrims> van alle plekken. Op zaterdag was dan de officiële opening van het Jubeljaar om 10. 00 uur. Onder de viering zijn 
de verschillende drie Regios met hun parochies en buitenplekken naar voren geroepen en hebben hun gezegende kaarsen ontvangen met de speciale zegen van de bisschop. Daarna hebben ze allemaal eten ontvangen en om drie uur namiddag was iedereen weer op pad huistoe om dit op zondag op de eigen plekken te kunnen vieren. Ik ben toen met de medebroeders van het zuiden en Kaapstad meegereden. We hebben in Matjieskloof bij Springbok geslapen en de ander dag naar Kaapstad gereden.
Mijn medebroeders, P. Carlo en P. Gavin, werken in ‘n parochie in < Table Vieuw > en dat is ongeveer 20 km van Kaapstadse Tafelberg, maar die is mooi zichtbaar vanaf hun plek. Ik ben met P. Gavin op maandagmorgen naar Kaapstad gereden om te kijken, waar de Nederlandse Ambassade is en om ook de pasfotos daar te laten nemen bij de fotozaak die door de ambassade aanbevolen was, juist daar in de buurt. Die fotograaf was zo dankbaar, dat hij kon vertellen van de 20 jaren die hij in Namibia doorgebracht had. Toen ik hem vroeg hoe duur de fotos waren, kon ik hen voor niets meenemen. Het grote probleem in Kaapstad se binnenstad is, dat daar geen parkeerplek is. 
Ik was maar gauw uit geklommen, toen we de fotozaak zagen en P. Gavin reed terwijl rond op zoek naar ‘n open plekje en toen kwam hij mij ophalen. Hij is in Kaapstad geboren en hij heeft mij nog de plek laten zien. Ook de mooi gekleurde huizen waar de oude inwoners nu nog wonen.
Op dinsdag 28 Januarie was de afspraak bij de Ambassade. We waren al ‘n half uur van tevoren daar, maar we konden binnenkomen. Ik werd ook zomaar direct geholpen en de vingers werden in ‘n computer doorgelicht en fotos daarvan genomen. Alle vragen werden nogmaals nagevraagd en alles was binnen 20 minuten afgehandeld. Toen heeft P. Gavin het <Waterfront> laten zien en zijn we uren rondgegaan en ook in het < Oceonarium.> de aquarium van de twee Oceanen. De haaien en andere vissen zwemmen boven jou voorbij. Dit was ‘n prachtige dag en niet teveel wind en de Tafelberg mooi helemaal zichtbaar, prachtig voor fotos. Omdat ik toch niet kon wachten op mijn paspoort, heb ik toen maar direct mijn terugreis geboekt met de mainlainer: Kaapstad naar Windhoek. Dit waren ‘n paar mooie dagen vakantie daar in de Kaap bij mijn medebroeders. Op vrijdag 31 Januarie ben ik vertrokken uit Kaapstad om 11. 30 en op zaterdagmorgen om 08. 00 uur ben ik in Mariental aangekomen.
Einde van de maand zal ik nog ‘n kleine reis gaan maken naar Swakopmund. Ik ben uitgenodigd samen met Zr. Ottilia Kutenda om tegenwoordig te zijn bij de asuitstrooing van de overleden verpleegster Toos van Helvoort. Zij heeft 10 jaren gewerkt in Namibia als <public healthworker> voor de C. O. V. – Centrum. Ontmoeting der. Volkeren. Zij is later terug gegaan naar Nederland. Op 26 September 2023 is zij in Maastricht gestorven op de leeftijd van 92 jaar. Dit was haar hartewens altijd, dat haar as in Namibia zou uitgestrooid worden in Swakopmund, waar zij haar werk begonnen is in de dagen voor de onafhankelijkheid van Namibia. Swakopmund en Walvisbaai zijn voor mij ook nog onbekende plekken en nu is daar ‘n gelegenheid die te bezoeken.
Dit is weer ‘n lange brief geworden. Hartelijk gegroet en weer tot begin van de volgende maand.
Pater Martin.
